Miód Brunhildy

Otwieram nowy dział pt. "Wikingowie i Słowianie". Jako, że rozpoczynam karierę w branży rekonstrukcji historycznej vel archeologii doświadczalnej i - jak do większości tematów - do tego też planuję podejść "od kuchni". Pierwsze poczynione przeze mnie eksperymenty w tym kierunku zostały uwieńczone zdecydowanym sukcesem (wszystkim smakowało, zeszło błyskawicznie :D).

Przepis jaknajbardziej realny historycznie, skomponowany przeze mnie. Proporcje na oko na pięciolitrowy bukłaczek ;)

Potrzeba po garstce:

• płatków róży francuskiej (Można zastąpić każdym innym gatunkiem róży, byle nie z kwiaciarni, ale francuska, zwana też kosmatą daje najintensywniejszy aromat. Wszystkie gatunki mają właściwości podobne jak dzika róża.)
• kwiatów ogórecznika (może być biały i fioletowy)
• kwiatów głogu (białe lub różowe) z kilkoma listkami
• kwiatów stokrotki

oraz

• małej gałązki mięty
• pół garści młodych liści brzozy
• 3-5 liści poziomki (od biedy może być truskawka, nie bądźmy drobiazgowi ;) )
• miodu o delikatnym aromacie do smaku

Kwiaty, płatki i liście zalewamy wrzątkiem, szczelnie przykrywamy, odstawiamy na kilka godzin. Następnie dopełniamy wodą (do 5 litrów ok.) i słodzimy wg. uznania miodem.

Uwaga:

Kwiaty (i liście) zbieramy z roślin możliwie oddalonych od dróg, czy nawożonych chemicznie pól. W takiej sytuacji nie ma konieczności ich płukania (wypłukuje pyłek i zubaża aromat). Należy naturalnie dokładnie je obejrzeć i pozbyć się ewentualnych wkładek proteinowych (robaczków ;) ).